Digital Immortal: Path of Cyber Cultivation ตอนที่ 6
🌟 Digital Immortal: Path of Cyber Cultivation 🌟
เทพรหัสอมตะ
ตอนที่ 6: "ภูเก็ต – ฐานทัพในเงามืด"
🏝️ ฐานทัพในเงามืด
[09:30 น., 23 กรกฎาคม 2568] ลมทะเลพัดเบาๆ ผ่านแนวต้นมะพร้าวที่เรียงรายตามถนนแคบในย่านกะตะ ภูเก็ต กลิ่นเค็มของน้ำทะเลผสมกลิ่นดินเปียกจากฝนเมื่อคืน ราวกับผืนผ้าทอจากความทรงจำ กอล์ฟยืนหน้ารั้วไม้ไผ่ของวิลล่าไม้สองชั้น ป้ายไม้เล็กๆ ที่เขียนว่า “Baan Siam” แกว่งไกวตามลม สัญญาณเดียวว่าที่นี่เคยมีชีวิต ความสงบลอยมาสัมผัสใจเขา เปราะบางราวกระจกที่พร้อมแตกสลาย
พลอยยืนข้างเขา ผมยาวสีดำปลิวสะบัดตามลม ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนสแกนรอบตัวราวกับค้นหาเงาในแสงแดดยามเช้า เธอกดรหัสหกหลักบนกล่องดิจิทัลข้างประตู นิ้วเคลื่อนไหวมั่นใจบน ThinkPad X1 Carbon ที่เชื่อมต่อกล่องนั้น เสียงของเธอแหบเล็กน้อยจากความตึงเครียดที่ซ่อนอยู่ “บ้านนี้เป็นของเพื่อนเก่า... เธอหายไปเมื่อปีก่อน”
[Access Granted: Welcome Home, Ploy]
ประตูส่งเสียง “คลิก” เปิดช้าๆ ราวกับต้อนรับสู่โลกที่เต็มไปด้วยความลับ พลอยหันมามองกอล์ฟ ดวงตาเต็มไปด้วยความกังวลที่พยายามปกปิด “ฉันคิดว่า Shadow Net อาจจัดการเธอแล้ว แต่เซิร์ฟเวอร์ยังทำงานอยู่”
กอล์ฟรู้สึกถึงน้ำหนักของคำพูดนั้น หนักอึ้งเหมือนเป้ที่สะพายไว้ Core Code ใต้ผิวหนังที่ข้อมือร้อนวูบ ราวกับมีหัวใจเต้นอยู่ในนั้น Codex กระซิบในหัว เสียงเย็นเยียบราวลมในถ้ำ— “ที่นี่มีเงา... ขุดลึกลงไป”
เขาก้าวเข้าไปในวิลล่า กลิ่นไม้เก่าผสมกลิ่นสายไฟไหม้จางๆ ลอยฟุ้งในอากาศ ภายในเต็มไปด้วยเทคโนโลยีล้ำสมัย: rack server ขนาดเล็กส่งเสียงพัดลมครางเบาๆ, monitor สามจอแสดงกราฟิกเครือข่ายเหมือนใยแมงมุมดิจิทัล, KVM switch เชื่อมต่อทุกอย่างราวสมองของฐานทัพลับ สายไฟระโยงระยางเหมือนรากไม้ฝังลึกในความมืด เขาหยุดที่หน้าตู้เซิร์ฟเวอร์ มองรอยขีดข่วนจางๆ บนผนังไม้ข้างๆ รูปตัว “M” ที่แกะสลักไว้ทำให้หัวใจเต้นเร็วขึ้น—Project Mimir หรือแค่ความบังเอิญ?
“แปลกดีเนาะ” กอล์ฟพูด วางเป้ลงบนพื้นไม้ที่ส่งเสียงเอี๊ยด “เราหนีมาถึงที่นี่ แต่ผมรู้สึกเหมือนคุยกับคุณได้ทุกเรื่อง ทั้งที่เพิ่งเจอกัน”
พลอยยิ้ม มือจับขอบโต๊ะไม้เก่า “การหนีมันเหงา การมีคนที่เข้าใจ... หายาก”
🕳️ การสำรวจวิลล่าและความลับที่ซ่อนอยู่
[09:45 น.] กอล์ฟเดินสำรวจวิลล่า ไม้พื้นส่งเสียงดังทุกย่างก้าว ราวกับกระซิบความลับที่ถูกฝังไว้ เขาสัมผัสผนังไม้เก่า รู้สึกถึงรอยขีดข่วนจางๆ ราวกับมีคนพยายามฝากข้อความ ห้องนั่งเล่นเล็กๆ เต็มไปด้วยกลิ่นฝุ่นและความเงียบ โต๊ะไม้เก่ามีรอยแกะสลักเป็นตัว “M” ซึ่งทำให้เขานึกถึง Project Mimir ที่พลอยเคยพูดถึง เขาหยุดชะงัก มองพลอยที่กำลังตรวจสอบสายเคเบิลที่เชื่อมต่อกับเซิร์ฟเวอร์
“เพื่อนของเธอ... เธอชื่ออะไร?” เขาถาม เสียงเจือด้วยความอยากรู้และความสงสัย
พลอยหยุดมือ สายตาเลื่อนไปที่มุมห้อง “ลิน” เธอกล่าว เสียงสั่นเล็กน้อย “เธอเป็นแฮกเกอร์ที่เก่งที่สุดที่ฉันเคยรู้จัก ช่วยฉันหนีจาก Shadow Net แต่แล้ววันหนึ่ง... เธอหายไป”
กอล์ฟรู้สึกถึงความหนักอึ้งในน้ำเสียงของเธอ มันเหมือนเงาที่ทอดยาวในใจ “เธอทิ้งอะไรไว้ที่นี่บ้าง?”
“เซิร์ฟเวอร์นี้” พลอยตอบ เดินไปที่ rack server “มันยังทำงานอยู่ แปลว่าเธออาจฝากอะไรไว้ หรือ...” เธอหยุดชะงัก “มันอาจเป็นกับดัก”
กอล์ฟเดินไปที่หน้าต่าง มองออกไปเห็นถนนแคบที่เต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวและรถเข็นอาหาร กลิ่นมะม่วงสุกจากร้านข้างทางลอยมาสัมผัสจมูก ทำให้เขานึกถึงวันเก่าๆ ที่สมุย เมื่อเขายังเป็นแค่เด็กหนุ่มที่ช่วยลุงซ่อมเรือและแอบกินข้าวเหนียวมะม่วงจากครัวของร้านอาหาร ความทรงจำนั้นเหมือนแสงจางๆ ในหมอกแห่งความไม่แน่นอน
เขาหันกลับมามองพลอย เธอกำลังตรวจสอบสายเคเบิลที่เชื่อมต่อกับ KVM switch นิ้วของเธอเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวัง ราวกับกลัวว่าจะสัมผัสความลับที่ไม่ควรแตะต้อง “เซิร์ฟเวอร์นี้ทำงานมานานแค่ไหน?” เขาถาม
“อย่างน้อยหนึ่งปี” พลอยตอบโดยไม่เงยหน้า “ลินเคยบอกว่ามันเป็นฐานทัพลับของเธอ เธอซ่อนอะไรบางอย่างไว้ที่นี่ แต่ฉันไม่เคยรู้ว่ามันคืออะไร”
🕵️ การตามรอยในเงามืดดิจิทัล
[10:00 น.] ห้องทำงานกลายเป็นศูนย์บัญชาการชั่วคราว แสงจาก monitor สามจอสาดส่องใบหน้าของกอล์ฟและพลอย กลิ่นกาแฟจากเครื่อง Nespresso ลอยคลุ้ง ลดความตึงเครียดลงเล็กน้อย เสียงพัดลมจากเซิร์ฟเวอร์ครางราวกับจังหวะของหัวใจเครื่องจักร กอล์ฟนั่งลงข้างพลอย มือของเขาสั่นจากความตื่นเต้นและความกลัวผสมกัน Codex ไหลผ่านสมองเหมือนสายน้ำเย็น ฉายภาพ tutorial ในหัว— “ขุดลึกลงไปในข้อมูล... ความลับซ่อนอยู่ในร่องรอย”
พลอยพิมพ์คำสั่งเพื่อวิเคราะห์ log ของเซิร์ฟเวอร์:
log2timeline.py phuket_timeline.plaso /home/ghost/
psort.py -o l2t_csv phuket_timeline.plaso > timeline.csv
[Timeline Generated]
หน้าจอแสดงผลลัพธ์:
- 22/7/2568 14:23: Connection to 185.230.125.101 (Shadow Net Proxy)
- 23/7/2568 03:17: File deleted: core_code_fragment_0x3a.enc
- 23/7/2568 07:45: Last login: Unknown device (MAC: 00:1A:7D:DA:71:13) → Same as Golf’s spoofed MAC!
[Critical Match Detected]
กอล์ฟสะดุ้ง หัวใจเต้นรัวราวกับกลองรบ “ผมไม่เคยมาที่นี่!” เสียงของเขาแตกพร่า เขามองพลอย ค้นหาความไว้วางใจในดวงตาของเธอ
พลอยจ้องหน้าจอ ดวงตาสะท้อนความสับสนและความกลัวที่ซ่อนไว้ “ไม่ใช่คุณ” เธอกระซิบ นิ้วของเธอกำคีย์บอร์ดแน่น “Shadow Net สร้าง Digital Twin ของคุณแล้ว”
Codex กระซิบในหัวของกอล์ฟ— “เงานี้คือศัตรู... ความจริงลึกกว่านั้น”
กอล์ฟรู้สึกถึงความร้อนจาก Core Code ที่ข้อมือ มันเหมือนหัวใจที่เต้นรัว เขามองพลอย สายตาของเธอเต็มไปด้วยความกังวล แต่มีความมุ่งมั่นซ่อนอยู่ “เราจะหาความจริง” เขากล่าว เสียงหนักแน่นกว่าที่คาดไว้
พลอยพยักหน้า “เราจะขุดลึกกว่านี้” เธอพิมพ์คำสั่งเพิ่มเพื่อวิเคราะห์กระบวนการที่ซ่อนอยู่ในเซิร์ฟเวอร์:
[Process List Generated: Suspicious Process Detected]
หน้าจอแสดงกระบวนการที่ซ่อนอยู่:
Connection: 185.230.125.101 (Shadow Net Proxy)
Activity: Monitoring Network Traffic
Last Active: 23/7/2568 08:15
“มันยังทำงานอยู่” พลอยกระซิบ เสียงของเธอสั่นเล็กน้อย “Shadow Net ทิ้งตัวติดตามไว้ในเซิร์ฟเวอร์นี้”
กอล์ฟรู้สึกหนาวเย็นไหลลงหลังคอ “แปลว่าพวกมันรู้ว่าเราอยู่ที่นี่?”
พลอยไม่ตอบ สายตาจับจ้องหน้าจอ นิ้วพิมพ์คำสั่งเพื่อปิดกระบวนการ:
[Process Terminated]
แต่ Codex กระซิบ— “มันยังไม่จบ... เงายังคงตามมา”
🕵️ ความสงสัยในเงามืด
[10:45 น.] ความเงียบปกคลุมห้องทำงาน มีเพียงเสียงพัดลมเซิร์ฟเวอร์และลมหายใจตึงเครียดของทั้งสอง แสงแดดจากหน้าต่างส่องผ่านม่านไม้ไผ่ เงาใบมะพร้าวเต้นระริกบนพื้นไม้ราวกับร่ายรำความลับ พลอยหันมามองกอล์ฟ ดวงตาเต็มไปด้วยความสับสน “ฉันต้องแน่ใจ” เธอกล่าว เสียงสั่นเล็กน้อย “คุณเป็นตัวจริงใช่ไหม?”
กอล์ฟรู้สึกหัวใจเต้นรัวราวกับจะกระโดดออกจากอก “คุณไม่เชื่อผม?” เสียงของเขาเจือด้วยความเจ็บปวด ความเหงาที่ฝังลึกผุดขึ้นมาเหมือนคลื่นที่ซัดฝั่ง
พลอยพิมพ์คำสั่งเพื่อตรวจสอบตัวตนของเขา:
[Verification Request Sent]
กอล์ฟตอบทันที “คุณพูดว่า ‘กอล์ฟใช่ไหม? Codex บอกว่าคุณคือคนที่ผมตามหามานาน’”
พลอยถอนหายใจยาว มือผ่อนคลายจากคีย์บอร์ด “ขอโทษ” เธอกระซิบ “ในโลกนี้ ความไว้ใจคือจุดอ่อนที่ใหญ่ที่สุด”
กอล์ฟยิ้มบางๆ มือจับมือเธอ สัมผัสอุ่นและเปราะบางเหมือนแสงแดดยามเช้า “แต่ก็เป็นจุดแข็งที่ยิ่งใหญ่ที่สุด” เขากล่าว เสียงของเขานุ่มนวลกว่าที่คาดไว้
“แปลกดีเนาะ” พลอยพูด ดวงตาอ่อนลงเมื่อมองเขา “เราเพิ่งเจอกัน แต่ฉันรู้สึกเหมือนคุยกับคุณได้ทุกเรื่อง”
กอล์ฟหัวเราะแห้งๆ “มันเร็วไปหน่อย แต่การมีคนที่เข้าใจ... หายาก”
🔍 ข้อมูลที่ซ่อนอยู่ในเงา
[11:30 น.] กอล์ฟและพลอยนั่งเคียงข้างกันหน้าจอ monitor หลัก แสงแดดจากหน้าต่างส่องผ่านม่านไม้ไผ่ เงาใบมะพร้าวเต้นระริกบนพื้นราวกับร่ายรำความลับ พลอยขุดลึกลงใน partition ลับของเซิร์ฟเวอร์ ใช้เครื่องมือ Steganography เพื่อค้นหาข้อมูลที่ซ่อนอยู่
“ลินอาจทิ้งอะไรไว้” พลอยพูด สายตาจับจ้องหน้าจอราวกับมองผ่านผนังแห่งความลับ เธอพิมพ์คำสั่ง:
[File Extracted: core_code_map.bin]
ไฟล์ core_code_map.bin ปรากฏขึ้น Codex ฉายแผนที่ดิจิทัลในหัวของกอล์ฟ—ภาพของถ้ำไวกิ้งในหมู่เกาะพีพี สัญญาณ Wi-Fi แปลกปลอมพุ่งออกมาจากที่นั่นตลอด 24 ชั่วโมง
กอล์ฟรู้สึกถึงความร้อนจาก Core Code ที่ข้อมือ มันเหมือนหัวใจที่เต้นรัว Codex กระซิบ— “เส้นทางสู่ความเป็นอมตะเริ่มต้นที่นี่”
“Core Code อยู่ที่นั่น” พลอยพูดเสียงต่ำ “และ Shadow Net รู้”
กอล์ฟมองออกไปนอกหน้าต่าง เมฆฝนเริ่มก่อตัว ท้องฟ้าครึ้มราวกับสะท้อนความตึงเครียดในใจ “เราจะไปถ้ำไวกิ้ง” เขากล่าว เสียงหนักแน่น “และเราจะสู้”
⚔️ การเตรียมตัวสำหรับถ้ำไวกิ้ง
[12:00 น.] กลิ่นต้มยำกุ้งและผัดไทยจากร้านใกล้เคียงลอยหอมฟุ้งในห้องทำงาน กอล์ฟและพลอยนั่งที่โต๊ะไม้เก่า เสียงช้อนกระทบจานดังเบาๆ ผสมกับเสียงลมที่พัดผ่านม่านไม้ไผ่ พลอยจิ้มผัดไทย มองกอล์ฟด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความกังวล “คุณพร้อมไหม?” เธอถาม “ถ้ำไวกิ้งอาจเป็นกับดักของ Shadow Net”
กอล์ฟยิ้มบางๆ รสเผ็ดของต้มยำกุ้งยังติดอยู่ที่ลิ้น “ผมพร้อม” เขากล่าว “แปลกดีเนาะ เราเพิ่งเจอกัน แต่ผมรู้สึกเหมือนเราเป็นทีมมานาน”
พลอยหัวเราะ เสียงของเธอเหมือนระฆังที่ดังก้องในความเงียบ “การหนีมันเหงา การมีคนที่เข้าใจ... หายาก”
กอล์ฟหยิบช้อนตักต้มยำกุ้ง รสชาติเผ็ดร้อนทำให้เขานึกถึงวันที่ทำงานในโรงแรม 5 ดาวในกรุงเทพฯ เมื่อเขานั่งกินอาหารเหลือจากครัวของแขก ความทรงจำนั้นเหมือนแสงสว่างเล็กๆ ในความมืดของการหลบหนี “สมัยทำงานโรงแรม ผมเคยแอบกินต้มยำที่แขกสั่งมา” เขายิ้ม “มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของโลกที่ผมไม่มีวันเอื้อมถึง”
พลอยมองเขา ดวงตาอ่อนลง “ฉันกินผัดไทยตอนซ่อนตัวในเชียงใหม่” เธอกล่าว นิ้วปาดน้ำผัดไทยจากมุมปาก “รสชาติเหมือนสัญญาว่าจะมีวันพรุ่งนี้”
ความเงียบลงมาปกคลุมอีกครั้ง มีเพียงเสียงลมและพัดลมเซิร์ฟเวอร์ที่ยังคงครางเบาๆ กอล์ฟรู้สึกถึงความอบอุ่นจากรอยยิ้มของพลอย มันเหมือนแสงแดดที่สาดผ่านเมฆฝน แต่ความอบอุ่นนั้นเปราะบาง เมื่อ Codex กะพริบแดงบนโทรศัพท์ของเขา:
Codex กระซิบ— “นักล่ากำลังใกล้เข้ามา... เตรียมพร้อม”
กอล์ฟวางช้อนลง มือกำแน่นราวกับยึดตัวเองไว้กับความจริง “เราจะไปถ้ำไวกิ้ง” เขากล่าว เสียงหนักแน่น “และเราจะสู้”
พลอยพยักหน้า สายตาของเธอเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น “เราจะต้องไปให้ถึงก่อนที่ Shadow Net จะตามมา” เธอลุกขึ้น เก็บ ThinkPad และอุปกรณ์แฮกกิ้งลงในเป้ “ไปกันเถอะ”
ทั้งสองเก็บของอย่างรวดเร็ว เสียงเป้ที่ถูกสะพายขึ้นหลังดังก้องในห้องเงียบ กลิ่นกาแฟยังคงลอยอยู่ในอากาศ ราวกับความทรงจำที่ยังไม่จางหาย แต่เงาของ Shadow Net คืบคลานเข้ามาใกล้ และ Codex ยังคงกระซิบ— “เวลาใกล้หมดแล้ว”
🎉 CODEX SKILL TREE: ACHIEVEMENT UNLOCKED! 🎉
"Digital Forensics Mastery"
Digital Power: 28 → 31
Knowledge Points: 5 → 6
Experience Points: 20 → 22
New Skill: Digital Forensics
🎉 CODEX SKILL TREE: ACHIEVEMENT UNLOCKED! 🎉
"Steganography Mastery"
Digital Power: 31 → 34
Knowledge Points: 6
Experience Points: 22 → 25
New Skill: Steganography
Data Fragments: 6 → 7 (Core Code Map Fragment)
Ally Trust: พลอย (40% → 50%)
🎉 QUEST COMPLETED! 🎉
"Unlock the Hidden Map"
Digital Power: 31 → 34
Experience Points: 22 → 25
Data Fragments: 6 → 7 (Core Code Map Fragment)
#digitalimmortal #DigitalImmortal
🛡️ หมายเหตุจากผู้เขียน: เรื่องราวนี้ได้รับแรงบันดาลใจจากภัยคุกคามไซเบอร์ในโลกจริง แต่ตัวละครและเหตุการณ์เป็นจินตนาการ ไม่มีเจตนาพาดพิงบุคคลหรือองค์กรใด
SacredCode
สงวนลิขสิทธิ์ทั้งหมด
ห้ามคัดลอก ดัดแปลง หรือใช้ในเชิงพาณิชย์โดยไม่ได้รับอนุญาต
